შეჩერდი წამით..

თუ გიფიქრია რატომ გიყვარვარ?

რატომ გგონია, რომ ის ერთი ვარ...

იქნებ სხვა ვარ და შენ ტყუილად  ცდები..

იქნებ წამი ვარ და საუკუნედ მთვლი..

ეს რაღაც ნუთუ ღირს ამად...

შეჩერდი წამით.. შეწყვიტე ბოდვა

შეეშვი ფიქრებს.. დატოვე ლტოლვა..

წამით დამკარგე და მიპასუხე:

ეს აბსურდია და სპექტაკლი ვარ

თუ შენი ფიქრი და შენი გრძნობა ვარ

იქნებ სტანდარტი შენი დოგმაა 

და შენს ანონსში დროებითი ვარ?!

შენ სულ ერთობი.. შენ სულ იღიმი..

შენ სულ დადიხარ და არ ჩერდები..

შენ სულ გინდივარ და მეც გენდობი..

მაგრამ, თუ გიფიქრია რაში გჭირდები?

მე სულ აგიტან.. მე სულ მოგისმენ

და შენი ბოდვით არ დავიღლები..

მე სახელი ვარ შენი გონების

და მონატრება, ნიშა ფიქრების

დამღალა სუნთქვამ... დამღალა ფიქრმა

დამღალა ნატვრამ ... დამღალა წვიმამ

მე ამ კითხვებმაც დამღალა უკვე

მგონი მომიწევს სულ.. წამით კვდომა...

მეცოტავები ...მთელი არსით, სულით, გონებით

მე ეს წამიც... მეცოტავება..... 

წელიწადი  ხარ, მაგრამ... მგონი ...

ათასწლეულად მექცევი მალე.. 

იოლი გზა ვარ.. და დავიღუპე..

მეც შემიყვარდი.. მგონი ავად ვარ..

სულ მთლად გავრეკე.. სულ გამაგიჟე..

ეს რა დამმართე?!

მე შეცდომა ვარ... აკრძალული ვარ

მე სურვილი ვარ... მე სიგიჟე ვარ

შენთვის წამი ვარ... შენი აწმყო ვარ

თუმცა ყველაზე მეტად მომავალს ვგავარ შენსას..

თუ გიფიქრია რატომ გიყვარვარ?

რატომ გგონია, რომ ის ერთი ვარ...

იქნებ სხვა ვარ და შენ ტყუილად  ცდები..

იქნებ წამი ვარ და საუკუნედ მთვლი..

ავტორი: ნათია თათარიშვილი / 23.12.2012

ჩემდაუნებურად ...

ნაცნობი კაფე და პრინციპში არ ვიცი რა დროა..

ჩვენს შორის მოთავსდა პატარა.. უბრალო მაგიდა..მიმტანმა ბიჭუნამ შენს მხრებზე  თვალები დატოვა 

და ხელის ფათურით სხვა მაგიდისკენ გაიქცა..

შენ ჩემს წინ ზიხარ და და ჩვენ ისევ ვსაუბრობთ ამ დღეზე

მე შენ წინ..შენამდე.. შენს მერეც არაფერს მოველი..

მინიმუმ მოვკვდე და მაქსიმუმ ავდგე და გავგიჟდე...

ქალაქი, რომელსაც  დროდადრო სულ ვტოვებ...

მაგრამ და მაინც... მიყვარხარ! ოდნავ ჩემებურად...

ცოტა სხვანაირად ...

არა როგორ გითხრა ... ჩემდაუნებურად..

ეს კაბა დღეს ჩემთვის ჩაიცვი... ვჩურჩულებ "მიყვარხარ"...

ჩვენს შორის ჰაერსაც არ ტოვებ..

მე როგორც ყოველთვის.. სიგარეტს გვერდულად ვაბოლებ..

შენც როგორც ყოველთვის თვალები სხვისკენ გაგირბის...

მე და შენ არასდროს არ ვუხდით ერთმანეთს ბოდიშებს... უბრალოდ ვშორდებით

ქუჩაში კაცები სახეებს მალავენ ქუდის ქვეშ..

და ასე ნელ-ნელა.. ივსება ჯაშუშთა რიგები..

უკვე გვიანია ამბობ და ვერ ვსუნთქავ საერთოდ..

გიყურებ შეფარვით.. ქვევიდან მაგ დახრილ თვალებზე..

მიმტანი ბიჭუნა შეყვარებულს სულ უნებურად ღალატობს..

ქუჩაში ბავშვები დადიან სველ ტროტუარზე

და ახლა სახლამდე ნაბიჯი სულ დარჩა ორიოდ..

ჩვენ დგავართ ჩუმად და მოველით სშორის განაჩენს.. 

შეგრძნება ისეთი ჯერ რომ არასდროს მქონია..

როდესაც გიყვარს და აზრი არ აქვს დანარჩენს..

ავტორი: თორნიკე  გაგნიძე / 2011წელი

წვიმას დათოვლილს...

წვიმას დათოვლილს, ხელით ვეხები..
უკან მიყვება მოგონების მწარე ფიქრები..
ოქროსფერ  ქვიშის მდუმარე სუნთქვა
მე მივასვენებ ამ ფიქრებს შენთან..

თან გავიყოლებ მზერას ხატებად..

გულის სიღრმეში დამარხულ ყვითელ ოცნებას...

მას გადავუშლი მოგონებად ქცეულ ფურცლებსაც..

ნანატრი გვერდის ფერფლად ქცეულ წამებსაც..

ჩვენი სიხარული, ფერადი ფიქრები

ზოგჯერ მახსენებს თავს და.. ნაცრისფერი ხდება ოცნება..

კვლავ ავტირდები..

მზე არსად მიდის... შენ კი წახვედი!

და კვლავ გახდი მგონების ერთი... რიგითი წამი...

თუმცა იქ სადღაც,  გულთან სულ ახლოს..ალბათ შენც.. სულ...სულ ცოტათი გათოვს...

მოგენატრები... ერთხელ მაინც მოგენატრები..

სიგარეტის კვამლს გააყოლებ მზერას ფიქრებად..

სულ ერთი წამით გაიელვებს ჩემი ხატება

სულ ერთი წამით ..ჰოი.. როგორ გაგიჭირდება!

წვიმას დათოვლილს.. ხელით ვეხები .. იმის იმედით რომ კვლავ გავთბები ! =))

ავტორი: ნათია თათარიშვილი 

2010 წელი 03:30